สื่อบันทึกในงานวีดีโอ

ผมจำได้ว่า เมื่อผมถ่ายวีดีโอ ครั้งแรก ผมใช้ ม้วนดีวีดี ในการบันทึก

จะมีม้วนใหม่ ๆ คล้าย ๆ กับม้วนเทปคาสเซ็ทฟังเพลง ในสมัยก่อน

เก็บไว้ในกระเป๋า เวลาออกไปถ่าย งาน .. ใช้เป็นสื่อบันทึก

ม้วนดีวีพวกนี้ ไปหาซื้อแถวสะพาน เหล็ก ตอนนี้สะพานเหล็ก เขารื้อไปซะแล้ว

ยังมีเหลือเก็บไว้ในห้องเก็บของ

นั่นเป็นการบันทึกแบบ อานาล๊อค ถ่ายเสร็จ ต้องเอาเทป ไปถอด เพื่อจะไปตัดต่อในเครื่องตัดต่อ

พอเข้าสู่การบันทึกแบบดิจิตัล

ตอนผม ซื้อกล้องวีดีโอ พานาโซนิครุ่นหนึ่ง เขาใช้ SD-CARD

เพื่อนผม ที่ใช้ ม้วนอยุ่ มาดู แล้วก็บอกว่า เดี่ยวก็โดนไวรัส

เดี่ยวก็นั่นก็นี่ จำได้ ว่า กล้องตัวนั้น แถม HDD ขนาด 40 กิ๊ก มาด้วยอันหนึ่ง

ทุกวันนี้ HDD ที่ผมพกไว้ ขนาด 5 TB

ผ่านไปสิบกว่าปี เพื่อนผม ใช้ การ์ดในการบันทึกภาพกันหมดแล้ว

เทคโนโลยีเปลี่ยน ไป ง่ายขึ้น สะดวกขึ้น แต่การสื่อสารเรายังไม่ต่างจากเดิม

บทความนี้จะเล่าถึงสื่อบันทึก ที่ใช้สำหรับงานวีดีโอ ในยุคก่อน ว่ามีอะไรบ้าง

จำกันได้ไหม และเราเคยใช้แบบไหนกันบ้าน …

Ampex

Ampex (Alexander M. Pontaiff Excellence) เป็นชื่อที่ตั้งโดย Alexander M. Pontaiff ซึ่งเป็นบริษัทที่ผลิตอุปกรณ์เกี่ยวกับเสียง ในปี ค.ศ.1950 ได้เป็นผู้นำในการผลิตเทปแม่เหล็กที่ใช้สำหรับการบันทึกวิดีโอ และเสียง โยบริษัทได้สร้าง Quadruplex Format เพื่อใช้ในอุตสาหกรรมการกระจายเสียง และวิดีโอ โดยจะบันทึกรายการโทรทัศน์ลงบนเทปแม่เหล็กในรูปแบบ Ampex ทำให้สามารถเผยแพร่รายการโทรทัศน์ในเวลาใดก็ได้ บุคคลสำคัญที่เป็นผู้พัฒนา Quadruplex Video  Recorder คือ Ray Dolby ซึ่งเป็นผู้ก่อตั้ง Dolby Labboratory ต่อมาบริษัท Pioneer ได้นำมาพัฒนาเพื่อลดสัญญาณรบกวน (Noise) ลง โดย Quadruplex Recorder จะประกอบด้วยหัวอ่าน4 หัว หมุนด้วยความเร็วสูงที่ 14.400 rpm เขียนข้อมูลวิดีโอบนเทปที่มีขนาดกว้าง 2 นิ้ว และเคลื่อนที่ในระยะทาง15 นิ้วต่อวินาที โดยโปรแกรมจะใช้เวลา 1 ชั่วโมงในการบันทึกเทป 1 ม้วน เครื่องหมายการค้าของ Ampex ใช้ชื่อว่า “Video Tape” ในปี ค.ศ. 1967 ABC ได้นำAmpex Recorder มาใช้เผยแพร่วิดีโอ ต่อมาในปี ค.ศ. 1970 ได้แนะนำระบบ Robotic Library มาใช้ในการเผยแพร่สัญญาณจากสถานีโทรทัศน์ในปัจจุบันได้มีการปรับปรุงระบบบันทึกวิดีโอแบบ Ampex ให้อยู่ในรูปแบบดิจิตอล

  VERA

VERA (Vision Electronic Recording Apparatus) เป็นวิดีโอเทปอีกรูปแบบหนึ่งที่พัฒนาโดยสถานีโทรทัศน์ BBC ประมาณปี ค.ศ. 1950 เป็นเทปที่มีความละเอียด 405 เส้น ซึ่งมีความเร็วในการดึงเนื้อเทปประมาณ 200 นิ้วต่อวินาที และสามารถบันทึกวิดีโอที่เป็นภาพขาวดำได้ 15 นาทีต่อ 1 ม้วน ในปี ค.ศ. 1952 ได้มีการนำมาปรับปรุงให้บันทึกวิดีโอที่เป็นภาพสีได้ โดยการเพิ่มความเร็วให้กับหัวอ่านเพื่อหมุนรอบดรัม (Drum)อย่างรวดเร็ว และเสร็จสมบูรณ์ในปี ค.ศ. 1958 แต่ปัญหาที่สำคัญก็คือ ภาพที่ได้ยังไม่มีคุณภาพ เนื่องจากสัญญาณที่ถูกบันทึกยังไม่แม่นยำ

  

U-matic

เป็นเทปโทรทัศน์ขนาดมาตรฐานที่พัฒนาโดยบริษัท Sony ในปี ค.ศ. 1969 มีความกว้างตั้งแต่ ¾ นิ้ว ไปจนถึง 1 นิ้วครึ่ง เป็นสื่อสำหรับบันทึกวิดีโอคุณภาพสูงบรรจุอยู่ในตลับเทปที่สามารถเล่นได้นาน 30 ถึง 60 นาที เพื่อใช้กับงานโทรทัศน์ระดับมืออาชีพและเพ่อการศึกษา สามารถนำเทปที่ถ่ายแล้วมาตัดต่อได้ ต่อมาในช่วงปี 1980 บริษัท Sony ได้พัฒนา Broadcast Video U-matic (BVU) ซึ่งได้ปรับปรุงระบบสีที่ใช้ในการบันทึก และลดระดับสัญญาณรบกวนให้น้อยลง